O njerëz të shpirtit njerëzor dhe të krijimtarisë letrare dhe artistike. Po
ju drejtohem me një pyetje drithëruese, a e kemi menduar se në jetën tonë vjen
një çast hutimi dhe dileme, që kemi nevojë për tjetrin ose të tjerët, që të na kuptojë
dhe të pranojë ashtu si jemi paraqitur para tyre si njeri, artist, shkrimtar,
intelektual etj?
Nëse e kemi arritur një gjëndje emocionale apo respekti para tyre, si mund
ta gjejmë një mik emocional, dashamirës apo kritikues ndaj nesh? A kemi krijuar
një komunikim ndjenjësor, njerëzor, miqësie dhe mirëbesimi tek njerzit, publiku
i gjerë rreth nesh?
Duke iu referuar historisë së artit shqiptar dhe botëror, vlerësimet,
kundërshtimet dhe tensionet më të mëdha në historinë e njerëzimit janë
shkaktuar pikërisht nga njerëzit, kolegët artist dhe miqtë më të afërt. Është
fjala për çastet emocionale të rrëfimit, të shprehjes, të komunikimit njerëzor
dhe artistik, që shfaqjen tonë t’ia besojmë dikujt kur kemi bërë një punë apo
vepër të mirë për njerëzit e tjerë, në arrtijen e një vlere përgjithësuese
letrare e artistike, të diçkaje të bukur për njeriun e thjeshtë dhe atë
intelektual. Sa natyrshëm shkon besimi ynë si krijues tek dikushi, për të
arritur tek ne dhe anasjelltas, për të shkuar ne, tek ai? Dhe për të arritur
tek kjo pikë takimi, na duhet të besojmë më shumë tek vetja apo tek të tjerët,
tek emocionaliteti ynë, apo i të tjerëve? Sa të ndërgjegjshëm jemi ne dhe si
reagojmë nëse na emocionon kënaqësia e tjetrit, për veprën tonë krijuese? Sa të
ndjeshëm jemi ndaj tjetrit, kur para syve tonë shikojmë se dikush ndjen,
reflekton dhe afrohet me dashamirësi njerëzore, që ne e duam.
Ne emocionohemi,
sepse ai rrezaton tek ne, bashkohet me ne dhe na thotë të kuptojmë se ajo vepër
letrare e artistike e realizuar nga ju, është e kuptueshme edhe për ne të
tjerët. Ne, si krijues, gëzohemi me emocionin e dikujt para nesh, që e duam
shumë, sepse na jep të kuptojmë rëndësinë e krijimit tonë artistik, që ka për
të, dhe kjo reflektohet në fytyrën e tij gazmore. Çdo lloj komunikimi ka nxjerr
menyra , eksperienca të veçanta, preferenca, marrëdhënie individësh dhe
shoqërish të ndryshme, te cilat realizojnë në mënyrë direkte te njerëzit
kuptimet, këndvështrimet apo emocionet e krijuesit, të shfaqura në publikun e
gjerë. Të gjitha këto përpjekje shkojnë në procesin e afirmimt të krijuesit te
të tjerët, nëërmjet gërmimit shpirtëror të njerezve dhe në të njejtën kohë
mbjell farën e krijuesit si vetëvete, produktiv, jetësor dhe njerëzor. Në këtë
mënyrë, ka gjetur vetveten si njeri, shkrimtar dhe artist.
Ndini R. Bardhi
Piktor,
