Lotët e shpirtit

      BAJAME HOXHA-ÇELIKU , Bruksel

PJESA E PARË

Lotët e shpirtit

Ëndrra mbrëmë ish suferinë

Sa lëndoi shpirtin tim

Për tërë natën shpirt s'e di

Të kam lënë, lotin në gji.

Kam dy vjet që s’të kam në gji

Dhe ndjej dhimbje pa kufi

Më dridhet fjala në buzë

Se të dua si askush.

Loti më shpërthen sakaq

Shpirti më kthehet në flakë

S'dua të më shohësh lot

Kurrë! Nuk zbret një lot i kot.

S'dua që të ndjesh për mua

Eh, o shpirt i përvëluar

Loti oh, gjithë psherëtima

Më përshkon si vetëtima.

Veç kjo zemër, është e qartë

Për ty qan me lot të zjarrtë...

Ku je ti,  zambak me vesë

Këtë zgjim, këtë mëngjes?

Unë e ndjej se dhe për ty

Nata mbrëmë ka qenë stuhi

Nga një xixë, nga një shkëndijë

Nëpër ëndërr  qemë të dy.

Dashuria s'është e lehtë

Duhet zemër, që ta ndjesh

Duhet shpirt, duhet jetë...

Duhet besë që ta kesh.

Kush e humbi dashurinë

Dhe për të, s'qau çdo stinë?

Çdo kush thotë: ah po, vërtet

Qan çdo çast, qan nëpër net!

Ej ju miq që lexoni vargun tim aty

Thoni, u janë terur lotët nëpër sy?

Në thellësi të shpirtit, jeni mbushur lot

Doni t'u heq brengën, po s'ua heq dot.

Për ty isha unë virtyt i kulluar

Por ja që mbeta, e trishtë, e lënduar

Dua që të mbahem,por që s'mbahem dot

Në zemër rëndon oh,gjithnjë një lot.            10 strofa

Atëherë ligjëroja, bilbil në kajsi

Isha për ty isha, më e bukura perri

Për dashurinë tënde, hirplotë

Përherë në shpirt, më mbin një lot.

Sakaq fjalët e mia me gaz i rrëmbeje

Pa ligësi, në mua çdo gjë të ëmbël gjeje

Çdo fjalë e kulluar, me dashuri vërtitet

Sa loti në thellësi, më arrin dhe mbytet.

Me bukuri, dashuri, kam qenë stolisur

Me xixa në sy, më gjeje, ndaj të ngrysur

Tani shoh ëndrra, s'përmbahem dot

Rreze drita më gjen, të mbytur në lot.

Premtimet e bukura, kishin vlerë atëherë

E unë, e bukur si lulëz me erë

Më prisje në tis, plot jetë, plot gaz 

Me shpirt të bleruar, të ndiqja nga pas.

Eh, puthjen e lehtë e provoi poeti

E ndjeu se vinte porsi një valë deti

Rritmi zemrës ah, sa vinte e shtohej

Dimri në acar, ndizej edhe ngrohej.

S'do desha jo kurrë, që ëndrrat t'i ndal

Atëherë edhe vdekja do vinte ngadalë

Por brengën momenti, vjen e më zgjon

Kur loti lag sytë, me vdekjen ngjason.

Një rrjetëz e thurur është dashuria

Me afsh e padurim u futa si njerëzia

Kur bëra të dalë, e portë s'gjeta dot

Mbeta aty skllave, eh,për jetë e mot.

Rrjetëza e bukur më joshi sakaq

Kjo furi tërë jetën në mua zgjat, zgjat

Dielli plot zjarre që hynë edhe ndrinë

Në gjinjtë e dashurisë ai vezullin.

Prapë në zemrën time ti po mbretëron

Dhe ja, prapë ti, si mbret rri në fron

Valë emocionesh ndjej në çdo agim

Të dhashë botën time, ta dhashë pa mbarim.

Kujtova se jeta, do  vinte plot lezet

Kështu do kalonim të dy njëqind vjet

Dhe kur abazhuri, ndizte shtratin tonë

Unë natën çelja, si një lulëz e njomë.        20 strofa

Unë s'u rrita jo,me dhelka e pekule

Po pranë teje ngjaja, ngjaja me një lule

U plagos çdo shpresë eh, e rritur kot!

Medet! O zot! Që s'e dita dot !

Për hir të zotit, të të shoh një ditë

Natyra  do më falte të gjitha stolitë

Shpirti im në pritje acarin do ta shkrinte

Diell i ngrohtë sakaq, në gji do na hynte.

Si mund një dashuri të quhet hyjni ?

Më thuaj shpirt! Do ta bëja për ty.

Për dashurinë, për të madhin Zot!

S'ka fuqi në botë, që më ndal dot!

Në psherëtimë u kthye shpirti im

Se ty të dhuroi jetë e çdo gëzim

E di, gjithçka me ndjenja të dhashë

Në shpirtin tënd, timin e lashë.

Dashuri  s’i thonë  të jesh veç në shtrat

Sublimja ndjenjë, qëndron më lartë

Tek ne, mbeti e lirë, mbet’ në fluturim

Në qiej më mirë, se një shtrat, pa zgjim...

Si rrezja e diellit, më hyre në gji

Plot zjarr e plot afsh më puthje në sy

Po moti keq, plot erë e suferinë

Zuri rreze diellin, vrau gjirin tim.

Me zhdërvjelltësi unë vija pranë teje

E ti  sy shkëndijë qëndroje pranë meje

Ku ishim, ç'bëmë, as vetë s'e dimë

Me sa e ndjeja, ajsbergun kemi shkrirë.

Që buza të më qaj, o zot, ç'bëre ti

Nuk më le të qesh, në jetën plot stuhi!

Në jetë dashurie kur qeshë plot nur

Sytë e tij lotueshëm s'më  tradhtuan kurrë.

O ju o ditë të bukura, që ikët si stuhia!

dhe  ti o shpirt i im, që erdhe si magjia

Pse ike, lashë tek ty, ndjenjat shpuzë

Tani, veçse loti, më ngrinë mbi buzë.

Dashuri si zjarr që kurrë s'ke të shuar

Jeto në mes yjesh në qiell të kthjelluar.

Në mua dashuria, s'ka gojë, e s'flet

Kjo zemër sa vuan, s'e dini vërtet.             30 strofa

Një ëndërr më tha: je dashuri e zjarrtë

E flladit të freskët e zemrës së artë

Dhe unë stolisur me ndjenjë e pasion

U dogja mes yjesh, brenda zjarrit tonë.

Për të madhen dashuri,betohem tani

Kjo ndjenjë sublime  shthur dhe mbretëri

Sa desha dashuria të ish' e pa thyer

Kurrë o shpirti im, ty s'të kam urryer.

Dhe pse ditët e bukura u kthyen në acar

Edhe pse ka dy vjet, që digjem në zjarr

Kjo zemër, s’gjen dot shërim shpirti im

Dhe tisi violë, më gjen në ngashërim.

Oh, zëri m'u bë i largët si tingull i ngjirur

Nga një siluetë femre vjen sarkazëm e hidhur

Të dy mallin tonë të bashkojmë a mundim?

Me forcën e dashurisë qiellin do tundim.

A e mban mend pranverën e praruar

Lulet e mollës, dhe shpirtin e lulëzuar

Kur putheshim, një dritë e vockël ndrinte

Kur qyteti i qetë, i gjithë në paqe flinte.

Lulëzo dashuri, zgjohu ti plot gaz!

Dua si  njëherë të  loz e të të ngas

Tinëz shpirtin zeher, nuk mbakam dot

Në sy e në zemër, kam vetëm një lot.

Thuaj  zemra ime më doje me përgjërim

Me thellësi shpirti në ty kisha besim

E di, ti jetën, për mua bëje thërrime

Zot, kompensim, nuk desh zemra ime.

Zogjtë në pranverë kthehen nga shtegtimi

Unë dal  i pres, mos vjen dhe i imi

Me shpresë i drejtohem, yllit Afërditë

Netëve të vetmisë, i vetmi më bënë dritë.

Kjo dhimbja ime vallë, s'do të rresht përjetë

Që troket kaq fort, dhe kjo zemër e shkretë

Pse qemë besnikë, vdekja s’na fal, na merr

Kur të vij zemra ime, në parajsë do të gjej.

Oh, dashuria ime! Tani nis e më erret

E plogësht e mbytur vjen e më rrëfehet

Çudi s'do të ish, por as do të ish lavire

Të bashkohej me ty prapë kjo zemra ime.

S'harroj që këndoje me zë aq të bukur

Dhe unë, në gjunjët e tu, porsi një flutur

Si mund të harroj eh, duetin tonë

Përqafime, puthje, që vinin me pasion?

Sa doje që dorën, ta shpije pa pushim

Oh, mbi zemrën time, oh,mbi gjirin tim

Të  mbajta në gji, oh, për jetë e mot

Zjarrin e dashurisë,  tani qaj me lot.

Mbi ne, lulja e shelgut, çdo mbrëmje kundërmonte

Me yje na priste pasionin na shtonte

Kur mungonim ndonjëherë të dy sa rrallë

Kur shkonim, putheshim, të tre me mall.

Gotën e helmit thashë se e pimë njëherë

Por ah, s'paska të sosur për ne asnjëherë

Na thuaj, çfarë kemi gabuar, o i madhi Zot!

Që jeta e thërriste, po ti s’e mbajte dot?

Betohem për ty, për dashurinë që s’e kursyem

Dhe për helmin e ëmbël që përgjum arsyen...

Mos duhej të isha: një vajzë e shthurur, putanë

Që fati të më donte, me ty të isha  pranë?

S'e dija që ekziston një ndarje në dashuri

Kur ajo është e fortë, më e vjetër në histori

Dija shumë gjëra, s'dija ç'është zhgënjimi

Që m'u ngul në shpirt, brenga hidhërimi.

Tani dhe pse lutem, për ty falem çdo ditë

Që të të dojë Zoti, për gjithë mirësitë

E di se pa fund, mirësitë ti ke shtuar

Por di që zemra ime, për ty është përvëluar.

Thesarin e dijeve çdo ditë për ty do jepja

Më është më i shtrenjtë edhe nga vetë jeta

Po për ty, çdo gjë, dhe virtyt do të zhvesh

Që trëndafili ynë,  mos fishket mes nesh.

Ditët që ikin, vitet me dashuri që përcolla

Me ndjenjë dashurie, me afsh i mbështolla

Në kthim, t'i gjeje ti, të freskëta, plot zjarr

Si dikur mes aromave nën shelgun e bardhë.

Natyrë abstrakte pranverat  na gëzonte

Dhe kur Afërditën, hënën na dërgonte

Me aromë trëndafili rrethuar plot yje

Qeshte mes puthjeve dhe kjo zemër ime.    50 strofa

Më thërret në ëndërr, më mbush mall e lot

Gjer tek ty i dashur, e di, s'ngjitem dot

Më gënjen mendimi, aq sa më hynë frika

Dua ta çaj zemrën ta bëj copë e çika.

Vallë a të kërkoj, netëve të pagjumë

Kot sa vuaj aq, ah, s'të gjej kurrkund

E di, ti psherëtimat, rënkimet s'i ndal

Që ditën që ike, Që natën që s'u pamë.

Nga malli në sy, jo s' të sjell dot pranë

Ndaj unë të kërkoj, udhëve të paanë

Dhe pse kaq shumë vuaj, prapë më vjen në sy

Seç m'u tret qerpiku, ëndrra seç m’u shkri.

E shoh veten xixë, dhe them: ah,  të jetë

Po vuaj zë heshtur, çdo hir e shend m'u tret

Më ngjan më erdh fundi, ashtu e harruar

Etje ndjej për puthjen, buzëpërvëluar.

Më vjen fjala jote, premtim sy venitur

Shpirti valë lëndohet, të dua mall zhuritur

Le t’më heqin zvarrë,  shpirtin rrokullisur

Pastaj të lë  xhan,  parajsë e ujdisur.

Do trokasësh vallë,  gjersa jam në prush

Për çdo çast kam ndezur, zjarre nëpër gush

Për çdo çast e mjera s'po gjej dot shpëtim

Zemër plasur ngela nuk gjej ngushëllim.

Vrik do  të përgjigjem , sikur zëri jot të jetë

Pas maleve të thatë, pas pyjeve të blertë

Do të ndjek si Laureshë, në degë e nëpër gjeth

Gjer të më lërë fuqia,  ajo e madhja shpresë.

Mos më lërë se fiket zjarri,  më vonë do  gjesh veç hi

Prona ime është veç loti,  dhe s’e dua nëpër sy

Mbi çdo gjë, zemra më bëhet ,aq  thatë si shkretëti

Oh, po shkrihem nga meraku, sepse s'jam në tëndin gji.

Pas hapit të zemrës tënde, nuk arrita që të shkoj

Zemra jote mbi të gjitha, ajo qe që më lëndoi

Ajo që mi dogji ëndrrat, dhe më la rënkimin pranë

Ajo qe armikja ime, of, medet! Gëzim nuk kam.

Dhe me zërin e agimit, të dërgoj sot zërin tim

Që të duket zemër zgjimi, sikur je në gjirin tim

Do të desha në dritare, të jam zog e të të shoh

Porsi zog do cicëroja nëpër shtrat o zemëro !        60 strofa

Do të puthja lotin tënd, edhe shpirtin e përvëluar

Do të ndizja zemrën tënde, mu në timin kraharuar

Do të shihja buzën dridhur, do të puthja me tërbim

Dhe me sqepin mrekulluar, do të flisja pa pushim.

Ti më del përpara syve, sikur je në gjumë të rëndë

Unë çukis me sqepin tim, mu afër te veshi tënd

A thua të jesh në ëndërr, dhe me mua  këtë natë?

Si lum unë këtë agim, qenkemi të dy në shtrat.

Nuk e di në këtë agim, po të ndjej mbi buzën time

Është ndjenjë pafajësie, çfarë ti bëj o zemrës sime

I shkela jetës gjelbërimin, dhe tani veçse rroj kot

Me agimet e së ardhmes, a thua e ndreqim dot?

Mbi vetminë lakuriqe, shohim se nata ka rënë

S'ka më afshe pranverore, rruga krejt më është  zënë

Me afsh të zjarrit që më djeg, rri e pres e përvëluar

Pres një ditë të çaj rrezikun, si dallgë e dallgëzuar.

Se kam lindur të të njoh, me të madhen dashuri

Në çdo frazë të kam skalitur,ashtu si të mbaj në sy

Të shoh ty në horizont, pushtetin e fjalës tënde

Si tablo që s'i mungon, portret  i zemrës sime.

Dhe pse qeshë e papërlyer, zjarr e afsh të dhashë të plotë

Syrin tënd porsi shigjetë,  nuk e di e ngopa dot

Si lis i freskët të mbaj mend, dhe më të fortin djalë

Ramë e humbëm njëri tjetrin, na ndau dheu, si mal.

E mbaj mend  dashurinë nëpër kampe në çdo grimcë

Dhe e ngritëm, dhe e rritëm, porsi zogj në shtegtim

Se ti ishe besniku im, dashuri yll i kërkuar

Tani mbet pikëllimi, dhe loti dëshpëruar...

Mbeta mes kujtimesh,  po vdes nga pak për ditë.

Vështrimi rreth e qark, të kërkoj m'u lodhën sytë

Ti më dhe, dhe unë të dhashë, aq sa hapet shpirti zjarr

Ja që Zoti e ka shkruar, unë e ti të djegim mall.

Forcë e shpirtit tim më shtynë, drejt marrëzive të mëdha

Nuk e di ç'po ndodh me mua,shpirti më fre s'më ka

Është lëshuar shkon me vrap,në lëndinat lule plotë

Fluturon nëpër fusha,te vendi ku qamë me lot.

Eh, te kampet ku e nisëm o të madhen dashuri

Fjalë për fjalë e kam qëndisur, në të madhen histori

Në çdo germë e në çdo varg, ty të ngre në piedestal

Sepse je si asnjë tjetër,shpirt o zemër, më le plagë.

Kur kujtoj unë ato fusha,blerim mbaje në sy

Se për ditë në sytë e zemrës,kishe dritë e dashuri

Një lumë dhimbje më goditi, ja që mbeta kuturu

U tret,u tret,o Zot ku humbi? kujtimi yt mbeti këtu.

Dorën tënde kam mbi zemër, edhe ty mall e plagë

Do të desha të të ndjek,  shpirti im mbet në çark

Bën të dalë po s’del dot,vallë ju duket çmenduri

Dashuria është e fortë, dhe prangat i kthen në hi.

Do vendosem nëpër qiej,që të jem te ty përbri

Zemra ime aq e mjerë, të shtrëngon thellë në gji

S’të lëshon në fluturim,po të puth me afsh e zjarr

Të puth sytë, të sheh në sy, të epet dalëngadalë.

Do vij maji  do çelin lulet, aromë fushe çdo pranverë

Bilbili do ja marrë këngës dhe vajit nganjëherë

Do të qaj bashkë me bilbilin, vaji i zemrës s’do më shteret

Unë do qaj çdo çast të motit,syri s’do më teret.

Flas me vete qaj për ty, kur shoh gjethin që po shplon

Më duket se të shoh ty, në çdo lule që bleron

Të shoh ty  mbi çdo zambak, në çdo gjethe në çdo syth

Të shoh ty o shpirt i im,tek më puth  të dy sytë...

Vazhdon...