Aleko Likaj
to culturalclub Tefta Tashko Koco
Vertete ka qene nje befasi ne klubin tone virtual. Me Fatmirin kishim gati dy vjet qe humbem edhe kontaktet. Per mua ishte nje diçka e rralle, ose , me sakte, te them nje lloj suprize e kendeshme. Natyrisht ne se bashku kishim shume kujtime. Ndofta nga ato qe rralle here i takon njeriut ne ato kushte . Menyra se si i perjetuam dhe punuam me profesionalizem te pashoq, pikerisht ne nje treve qe gelonte nga krimi e dendesia e bandave te atyre viteve. Kemi qene gazetare profesionist qe te dy dhe misioni yne here here dukej krejtesisht si i pamundur duke percjelle ato fakte dritheruese.
Eshte nje histori e bukur dhe e rralle per nje gazetar. Vetem ata qe e kane shansin qe te ndjekin nga afer , bie fjala, ngjarjet e Irakut apo Pakistanit e ne ndonje pike tjeter te nxehte te globit. Ajo qe eshte me e rendesishmia, se une dhe Fatmiri nuk kemi shijuar kafenete e Tiranes ne ate periudhe por per shkak te profesionit jemi vene perballe armes se zjarrit qe mund te te merrte edhe jeten , ndofta edhe per nje trill te njeriut qe kishim perballe dhe qe ishte kontigjenti i krimit te organizuar ne ato momente.
Sidoqofte, per kenaqsine edhe te kolegeve, po sjell nje fragment te nje libri qe pritet te futet ne shtyp, pas muajit Janar, dhe qe eshte ende ne fazen e redaktimit. Jemi qe te dy personazh ne ate ngjarje.
Nga Aleko Likaj
Lufta dhe paqia e kolonelit Gross me..gazetaret
17 Korrik 99
Koloneli Gros, ishte nje ushtarak, qe nuk kalonte mesataren si trup. Brun ne fytyre, e me sy te vegjel geshtenje. I emeruar si komandant i nje garnizoni ushtarak te NATO-s, i dislokuar ne Kraste te Elbasanit, qe me ardhjen e kesaj trupe ne Shqiperi. Francez si kuader, por drejtonte, edhe trupat daneze.Me nje kariere te shkelqyer, kryesisht ne vendet e Afrikes qendrore, por edhe si nje ushtarak,qe kishte ne dorezim tashme ne Shqiperi,edhe disa dislokime ushtarake, ne zonen juglindore. Asaj kohe , une pata realizuar nje interviste tek "koha Jone", per te cilen kisha marre edhe nje aprovim,nga shefi i grupit te propogandes, nje kapiten simpatik marsejez,dy jave me pare. Sigurisht, me nderhyrjen e nje prej perkthyesve Shqiptare,qe sherbente ne ate repart. Koloneli Gros,me kishte derguar falenderime konfidenciale,me ane te te njejtit perkthyes. Vetem kaq.
Kjo kishte ndodhur,qe ne fillim te ardhjes se trupave,ne ish garnizonin ushtarak te Krastes, rreth 2 kilometer,ne lindje te Elbasanit.Masivi i gjelbert,qe rrethonte dy kodra,te mbeshtetura ne sup te njera tjetres,te krijonte pershtypjen vizive,si te nje "anije te ankoruar", ne mes te lugines se Shkumbinit, ku bregu i djathte i tij, freskohet brenda e ne valet e lumit.Nga ana tjeter , kalon aksi i rruges qe lidh qytetin, me zonen lindore te vendit
Ne pergjithesi , nuk parapelqente te komunikonte,me njerezit e shtypit. Nuk dihet,ne se kishte patur ndonje eksperience te hidhur me koleget e mij neper bote,a ne se ishte kjo,nje pjese e karakterit te tij te heshtur, dhe teper autoritar,si ushtarak.
Gjithesesi, repartin une pata mundesi,ta "vizitoj" vetem nje here,ne ate kohe.Aty erdhi "rrufe", Ministri i Mbrojtjes Daneze [Hans Hakerup me Fatmir Terziu, Lirim Abazi ne foton djathtas], nje bure i ri,qe nuk i kalonte as te 40 tat. Se bashku me gazetarin e RD se Fatmirin,dhe Fatos Salliun e TV KLAN -it,ishim thirrur per nje konference shtypi. Ministri,kishte vizituar kalimthi Tiranen zyrtare ne mengjez,pasi axhenda e tij,synonte trupat daneze ne Elbasan. Isha njoftuar nje dite me pare,nga redaksia ime,si dhe kisha marre,edhe ftesen nga ekipi i propogandes.Nje "incident",ku gazetari i Klanit u "burgos" krejt pa pritur,ne nje çader fushore,per shkak se kamera e tij,fokusonte gjitheçkah,ne kampin ushtarak,pa marre te pakten nje leje,na kujtoi se duhej,qe te ishim teper te kujdesshem,ne kete ambjent te ushtrise huaj.Me sa duket, ky lloj ligji,ruhej e mbrohej me fanatizem.Mbase djegiet e plaçkitjet,ne muajin Mars,i kishin dhene nje fare statukuoje. Sidoqofte,te huajt nuk leshonin,ne kete drejtim.Pastaj,nje deklarate e Ministrit,qe drejtoi rreth dy vjet me vone UNMIK un ne Kosove,ne nje çader te hapur,i vetem para meje e Fatmirit,nuk me kishte mbetur me asgje ne mendje,per kete kamping ushtarak.
Ne 14 korrik te 98 tes,njoftohemi serrish,gjithe reporteret e gazetave ne Elbasan,per te marre,pjese ne ceremonine festive. Ishte dita e shpalljes se Republikes Franceze. Komanda kishte planifikuar nje seri aktivitetesh. Ne kete kohe,kishin marre udhe edhe dy televizione lokal ne qytet, ETV dhe DARDAN.Per te rrespektuar kete ngjarje,kishte ardhur edhe Presidenti Rexhep Mejdani,qe ishte njekohesisht,edhe nje frankofon i thekur,per shkak te studimeve,te kryera ne Paris shume vite me pare.
Zume vend para nje "tribune" te vogel, dhe ndoqem parakalimin e trupave,nen tinguj e marsejezes,dhe ritmeve te tjera ushtarake franceze.Pastaj, disa aktivitete te tjera,fiskulturoro-sportive. Pas kesaj,tre ushtarake,na mblodhen, dhe na thane me politese" Merci". Nderkohe,qe ne i kishim mbushur blloqet tona me shenime,dhe ishin pergatitur,edhe kronikat per televizionet ne Tirane e ne Elbasan.Na shoqeruan deri tek dera.Mbyllen porten pas nesh. Sigurisht,qe u ndjeme te fyer,qe te gjithe. Ishte nje sjellje,qe nuk mund,qe te kaperdihej. Veprimtarite vazhdonin deri ne mesnate,me nje koncert artistik,ku kishte ardhur i ftuar,nje prej kengetareve me ne ze te Parisit,emrin e te cilin ne nuk e mesuam dot. Mbase ishte lene edhe si nje suprize e kendeshme per ate feste. Gjithmone Francezeve,u pelqejne te papriturat. Njekohesisht,edhe suprizat.Do te kishte,edhe nje darke per te ftuarit.
Ne ate kohe,ne kishim formuar,edhe shoqaten e gazetareve te Shqiperise se Mesme,Kjo,ne rang prefekturash,ku perfshiheshin,edhe ata te Peqinit,Gramshit,Librazhdit, Pogradecit dhe te Korçes. Kryetar vume Besim Dybelin, kolegun tim,te "Koha Jone"
Hartuam nje lloj "peticioni" drejtuar sektorit te propogandes se repartit te Krastes, ku theksonim se "nuk ishte ne nderin e qytetarise dhe edukates" se tyre trajtimi qe na u be ate pasdite.... E firmosem. Ishin gati 17 firma nga te gjitha gazetat qe dilnin ne Tirane si dhe gazetare te televizioneve ku perfshiheshin edhe dy lokalet e Elbasanit.E futem ne edicionin e lajmeve te mbremjes qe ate nate e nje kopje te saj i a nisem komandes. Posaçerisht , kolonelit Gros. kjo e fundit me nderhyrjen tim.
Pas kesaj u ndjeme disi te lehtesuar.Na u duk sikur e kishim vene ne nje fare menyre "nderin tone ne vend"
Tre dite me vone dy ushtarake me perkthyesin Shqiptar ne mes u shfaqen perpara prefektures. Ne, aty mblidheshim ne ate kohe per te pire kafen. Ne katin e trete te godines na kishin dhene edhe nje zyre ku rija une Pellumbi i ATSH se, Fatos Salliu i TV KLAN e Vladimir Mema i TV ARBERIA. Erdhen ne zyren tone. Rame dakort ne parim pas nje diskutimi prej afer dy oresh qe te paraqiteshim afer mesdites per nje takim special me kolonelin Gros.Ai do te na kerkonte te falur per "incidentin" i cili do te analizohej me vone ne mes tyre. Ashtu beme.
Korpusi kryesor i nderteses ne Kraste ku perfshiheshin tre salla te medha ishte pa çati. ne e dinim qe ai ishte perfshire nga flaket ne fillim te Marsit te 97 tes. Atehere kur u hapen depot. brenda salles qendrore ishte instaluar nje çader e madhe ushtarake e cila perbehej nga nje minisalle pune.Koloneli na u duk i perzemert. U kujdes per ne nje per nje deri tek vendi qe zume ne ate konference shtypi. Pastaj me zerin qe i dridhej na kerkoi falje e na kerkoi qe "ta harronim shpejt kete incident". Premtoi qe te ishte me i hapur me ne pas kesaj.Na vuri ne dijeni pastaj per "teatrin e veprimeve " te garnizonit te Krastes qe kishin per synim riparimin e disa shkollave ne zonat Korçe, Kolonje,Kuçove e Gramsh. Por edhe sistemimin e rrugeve rurale. ne fund na ftoi qe te vizitonim edhe disa objekte. Kjo ishte edhe surpriza qe nuk e kishim parashikuar. Jashte na priste nje helikopter transporti. Pasi na percolli te fund te salles na kujtoi se duhej qe te ishim mysafire ne nje darke qe do te shtrohej kater dite me vone per nderin tone e te shtypit shqiptar ne pergjithesi.
Nje ushtarak me nje liste ne dore , na shoqeroi deri ne shesh qendrimin e helikopterit trnsportues.Ai na tha edhe intinerarin qe do te perfshinte ky fluturim si dhe disa rregulla te pergjitheshme qe duhej te kishim parasysh ne kete udhetim. Perpara se te ngjiteshim ne bord na nxoren nje liste qe duhej ta firmosnim
- Eshte e aprovuar nga Ministria e Mbrojtjes Franceze ne Paris - na thane.
Fatmir Terziu nuk figuronte
- Na vjen keq, po jeten tende nuk mund qe ta sigurojme -thane perseri ata. Aq u desh e nisi mes nesh nje shaka e gallate qe hajde ta pushoje- Ju nuk keni qene i shenuar ne kete liste -tudete fleten perpara nesh ushtaraku francez.
Doemos. Fatmiri i RD se reagoi duke i "akuzuar" ushtaraket per njeanshmeri " Une jam gazetar i opozites"...
E verteta ishte se ne liste figuronin ata gazetare qe hartuan protesten ndaj komandes e komandantit Gros.Tre nete me pare Fatmiri abstenoi duke na thene se ishte thjeshte "nje marri ajo qe po benim".
Ndersa lame te pikelluar kolegun tone Terziu, morrem fluturim e dolem mbi hidrocentralin e braktisur te Banjes. Pastaj ne shtratin e Devollit lume qe gjarperon per te zbritur ne fushen e Beratit e per tu bashkuar atje me Osumin. Lame ne te majte qytetin e Gramshit per t'u ulur prane Kodovjatit, 15 kilometra ne veri perendim te qytetit.
Zbritem ne zallishte e nje skauder ushtaresh na priti me pije freskuese. Ndertonin nje shkolle fillore ne periferi te komunes. me tre xhipsa shkuam ne qender. Rindertimi i shkolles se mesme kishte perfshire mbi 40 specialiste xhenjere. Vizituam ambjentet e reja e na premtuan pastaj se do te na risillnin perseri per inagurim
Operatoret kishin pune. Emini, Fatosi, Ladi,e Ardjan Qosja me Shpetimin, fiksonin gjitheçkah. Ata te ETV se kishin merre persiper per te realizuar nje film dekumentar. Kthimi ishte me i shpejte. Permes kodrave u shfaqem mbi malesite e Shpatit. pejsazhi i bukur leviste ne hapsiren e deres se madhe qe qendronte hapur. Ne te lidhur me rripa sigurimi na dukej se per nje çast mund qe te ndodheshim mbi objektet qe i kalonim me shpejtesi. Pastaj morrem nje kthese ne luginen e shkumbinit e u ulem ne Kraste ne piken e nisjes tre ore me pare.
Kater ore me vone koloneli Gros i veshur shik na priti vete ne hyrje te repartit. Per nderin tone kishte ftuar edhe prefektin si dhe ambasadorin francez te akredituar ne Tirane zotin Patrik Klismon
- Gazetaret, jane miqte e mij te kesaj mbremje - tha e na uroi qe te gjitheve nje per nje .- Desheroj qe te mbetemi te tille per gjate gjithe misionit tone ne kete vend teper te bukur qe nuk do ta harroj kurre. por edhe per njerezit, pavarsisht qe ju po kaloni aktualisht veshtiresi...
Keshtu u ndame ate mesnate. Pas "luftes" u vendos nje paqe e qendrueshme dhe e gjate qe perfundoi me buqeta lulesh vetem nje çast para largimit. natyrisht , me lot nder sy nga te dy palet.
Ishim miq.
to culturalclub Tefta Tashko Koco
Vertete ka qene nje befasi ne klubin tone virtual. Me Fatmirin kishim gati dy vjet qe humbem edhe kontaktet. Per mua ishte nje diçka e rralle, ose , me sakte, te them nje lloj suprize e kendeshme. Natyrisht ne se bashku kishim shume kujtime. Ndofta nga ato qe rralle here i takon njeriut ne ato kushte . Menyra se si i perjetuam dhe punuam me profesionalizem te pashoq, pikerisht ne nje treve qe gelonte nga krimi e dendesia e bandave te atyre viteve. Kemi qene gazetare profesionist qe te dy dhe misioni yne here here dukej krejtesisht si i pamundur duke percjelle ato fakte dritheruese.
Eshte nje histori e bukur dhe e rralle per nje gazetar. Vetem ata qe e kane shansin qe te ndjekin nga afer , bie fjala, ngjarjet e Irakut apo Pakistanit e ne ndonje pike tjeter te nxehte te globit. Ajo qe eshte me e rendesishmia, se une dhe Fatmiri nuk kemi shijuar kafenete e Tiranes ne ate periudhe por per shkak te profesionit jemi vene perballe armes se zjarrit qe mund te te merrte edhe jeten , ndofta edhe per nje trill te njeriut qe kishim perballe dhe qe ishte kontigjenti i krimit te organizuar ne ato momente.
Sidoqofte, per kenaqsine edhe te kolegeve, po sjell nje fragment te nje libri qe pritet te futet ne shtyp, pas muajit Janar, dhe qe eshte ende ne fazen e redaktimit. Jemi qe te dy personazh ne ate ngjarje.
Nga Aleko Likaj
Lufta dhe paqia e kolonelit Gross me..gazetaret
17 Korrik 99
Koloneli Gros, ishte nje ushtarak, qe nuk kalonte mesataren si trup. Brun ne fytyre, e me sy te vegjel geshtenje. I emeruar si komandant i nje garnizoni ushtarak te NATO-s, i dislokuar ne Kraste te Elbasanit, qe me ardhjen e kesaj trupe ne Shqiperi. Francez si kuader, por drejtonte, edhe trupat daneze.Me nje kariere te shkelqyer, kryesisht ne vendet e Afrikes qendrore, por edhe si nje ushtarak,qe kishte ne dorezim tashme ne Shqiperi,edhe disa dislokime ushtarake, ne zonen juglindore. Asaj kohe , une pata realizuar nje interviste tek "koha Jone", per te cilen kisha marre edhe nje aprovim,nga shefi i grupit te propogandes, nje kapiten simpatik marsejez,dy jave me pare. Sigurisht, me nderhyrjen e nje prej perkthyesve Shqiptare,qe sherbente ne ate repart. Koloneli Gros,me kishte derguar falenderime konfidenciale,me ane te te njejtit perkthyes. Vetem kaq.
Kjo kishte ndodhur,qe ne fillim te ardhjes se trupave,ne ish garnizonin ushtarak te Krastes, rreth 2 kilometer,ne lindje te Elbasanit.Masivi i gjelbert,qe rrethonte dy kodra,te mbeshtetura ne sup te njera tjetres,te krijonte pershtypjen vizive,si te nje "anije te ankoruar", ne mes te lugines se Shkumbinit, ku bregu i djathte i tij, freskohet brenda e ne valet e lumit.Nga ana tjeter , kalon aksi i rruges qe lidh qytetin, me zonen lindore te vendit
Ne pergjithesi , nuk parapelqente te komunikonte,me njerezit e shtypit. Nuk dihet,ne se kishte patur ndonje eksperience te hidhur me koleget e mij neper bote,a ne se ishte kjo,nje pjese e karakterit te tij te heshtur, dhe teper autoritar,si ushtarak.
Gjithesesi, repartin une pata mundesi,ta "vizitoj" vetem nje here,ne ate kohe.Aty erdhi "rrufe", Ministri i Mbrojtjes Daneze [Hans Hakerup me Fatmir Terziu, Lirim Abazi ne foton djathtas], nje bure i ri,qe nuk i kalonte as te 40 tat. Se bashku me gazetarin e RD se Fatmirin,dhe Fatos Salliun e TV KLAN -it,ishim thirrur per nje konference shtypi. Ministri,kishte vizituar kalimthi Tiranen zyrtare ne mengjez,pasi axhenda e tij,synonte trupat daneze ne Elbasan. Isha njoftuar nje dite me pare,nga redaksia ime,si dhe kisha marre,edhe ftesen nga ekipi i propogandes.Nje "incident",ku gazetari i Klanit u "burgos" krejt pa pritur,ne nje çader fushore,per shkak se kamera e tij,fokusonte gjitheçkah,ne kampin ushtarak,pa marre te pakten nje leje,na kujtoi se duhej,qe te ishim teper te kujdesshem,ne kete ambjent te ushtrise huaj.Me sa duket, ky lloj ligji,ruhej e mbrohej me fanatizem.Mbase djegiet e plaçkitjet,ne muajin Mars,i kishin dhene nje fare statukuoje. Sidoqofte,te huajt nuk leshonin,ne kete drejtim.Pastaj,nje deklarate e Ministrit,qe drejtoi rreth dy vjet me vone UNMIK un ne Kosove,ne nje çader te hapur,i vetem para meje e Fatmirit,nuk me kishte mbetur me asgje ne mendje,per kete kamping ushtarak.Ne 14 korrik te 98 tes,njoftohemi serrish,gjithe reporteret e gazetave ne Elbasan,per te marre,pjese ne ceremonine festive. Ishte dita e shpalljes se Republikes Franceze. Komanda kishte planifikuar nje seri aktivitetesh. Ne kete kohe,kishin marre udhe edhe dy televizione lokal ne qytet, ETV dhe DARDAN.Per te rrespektuar kete ngjarje,kishte ardhur edhe Presidenti Rexhep Mejdani,qe ishte njekohesisht,edhe nje frankofon i thekur,per shkak te studimeve,te kryera ne Paris shume vite me pare.
Zume vend para nje "tribune" te vogel, dhe ndoqem parakalimin e trupave,nen tinguj e marsejezes,dhe ritmeve te tjera ushtarake franceze.Pastaj, disa aktivitete te tjera,fiskulturoro-sportive. Pas kesaj,tre ushtarake,na mblodhen, dhe na thane me politese" Merci". Nderkohe,qe ne i kishim mbushur blloqet tona me shenime,dhe ishin pergatitur,edhe kronikat per televizionet ne Tirane e ne Elbasan.Na shoqeruan deri tek dera.Mbyllen porten pas nesh. Sigurisht,qe u ndjeme te fyer,qe te gjithe. Ishte nje sjellje,qe nuk mund,qe te kaperdihej. Veprimtarite vazhdonin deri ne mesnate,me nje koncert artistik,ku kishte ardhur i ftuar,nje prej kengetareve me ne ze te Parisit,emrin e te cilin ne nuk e mesuam dot. Mbase ishte lene edhe si nje suprize e kendeshme per ate feste. Gjithmone Francezeve,u pelqejne te papriturat. Njekohesisht,edhe suprizat.Do te kishte,edhe nje darke per te ftuarit.
Ne ate kohe,ne kishim formuar,edhe shoqaten e gazetareve te Shqiperise se Mesme,Kjo,ne rang prefekturash,ku perfshiheshin,edhe ata te Peqinit,Gramshit,Librazhdit, Pogradecit dhe te Korçes. Kryetar vume Besim Dybelin, kolegun tim,te "Koha Jone"
Hartuam nje lloj "peticioni" drejtuar sektorit te propogandes se repartit te Krastes, ku theksonim se "nuk ishte ne nderin e qytetarise dhe edukates" se tyre trajtimi qe na u be ate pasdite.... E firmosem. Ishin gati 17 firma nga te gjitha gazetat qe dilnin ne Tirane si dhe gazetare te televizioneve ku perfshiheshin edhe dy lokalet e Elbasanit.E futem ne edicionin e lajmeve te mbremjes qe ate nate e nje kopje te saj i a nisem komandes. Posaçerisht , kolonelit Gros. kjo e fundit me nderhyrjen tim.
Pas kesaj u ndjeme disi te lehtesuar.Na u duk sikur e kishim vene ne nje fare menyre "nderin tone ne vend"
Tre dite me vone dy ushtarake me perkthyesin Shqiptar ne mes u shfaqen perpara prefektures. Ne, aty mblidheshim ne ate kohe per te pire kafen. Ne katin e trete te godines na kishin dhene edhe nje zyre ku rija une Pellumbi i ATSH se, Fatos Salliu i TV KLAN e Vladimir Mema i TV ARBERIA. Erdhen ne zyren tone. Rame dakort ne parim pas nje diskutimi prej afer dy oresh qe te paraqiteshim afer mesdites per nje takim special me kolonelin Gros.Ai do te na kerkonte te falur per "incidentin" i cili do te analizohej me vone ne mes tyre. Ashtu beme.
Korpusi kryesor i nderteses ne Kraste ku perfshiheshin tre salla te medha ishte pa çati. ne e dinim qe ai ishte perfshire nga flaket ne fillim te Marsit te 97 tes. Atehere kur u hapen depot. brenda salles qendrore ishte instaluar nje çader e madhe ushtarake e cila perbehej nga nje minisalle pune.Koloneli na u duk i perzemert. U kujdes per ne nje per nje deri tek vendi qe zume ne ate konference shtypi. Pastaj me zerin qe i dridhej na kerkoi falje e na kerkoi qe "ta harronim shpejt kete incident". Premtoi qe te ishte me i hapur me ne pas kesaj.Na vuri ne dijeni pastaj per "teatrin e veprimeve " te garnizonit te Krastes qe kishin per synim riparimin e disa shkollave ne zonat Korçe, Kolonje,Kuçove e Gramsh. Por edhe sistemimin e rrugeve rurale. ne fund na ftoi qe te vizitonim edhe disa objekte. Kjo ishte edhe surpriza qe nuk e kishim parashikuar. Jashte na priste nje helikopter transporti. Pasi na percolli te fund te salles na kujtoi se duhej qe te ishim mysafire ne nje darke qe do te shtrohej kater dite me vone per nderin tone e te shtypit shqiptar ne pergjithesi.
Nje ushtarak me nje liste ne dore , na shoqeroi deri ne shesh qendrimin e helikopterit trnsportues.Ai na tha edhe intinerarin qe do te perfshinte ky fluturim si dhe disa rregulla te pergjitheshme qe duhej te kishim parasysh ne kete udhetim. Perpara se te ngjiteshim ne bord na nxoren nje liste qe duhej ta firmosnim
- Eshte e aprovuar nga Ministria e Mbrojtjes Franceze ne Paris - na thane.
Fatmir Terziu nuk figuronte
- Na vjen keq, po jeten tende nuk mund qe ta sigurojme -thane perseri ata. Aq u desh e nisi mes nesh nje shaka e gallate qe hajde ta pushoje- Ju nuk keni qene i shenuar ne kete liste -tudete fleten perpara nesh ushtaraku francez.
Doemos. Fatmiri i RD se reagoi duke i "akuzuar" ushtaraket per njeanshmeri " Une jam gazetar i opozites"...
E verteta ishte se ne liste figuronin ata gazetare qe hartuan protesten ndaj komandes e komandantit Gros.Tre nete me pare Fatmiri abstenoi duke na thene se ishte thjeshte "nje marri ajo qe po benim".
Ndersa lame te pikelluar kolegun tone Terziu, morrem fluturim e dolem mbi hidrocentralin e braktisur te Banjes. Pastaj ne shtratin e Devollit lume qe gjarperon per te zbritur ne fushen e Beratit e per tu bashkuar atje me Osumin. Lame ne te majte qytetin e Gramshit per t'u ulur prane Kodovjatit, 15 kilometra ne veri perendim te qytetit.
Zbritem ne zallishte e nje skauder ushtaresh na priti me pije freskuese. Ndertonin nje shkolle fillore ne periferi te komunes. me tre xhipsa shkuam ne qender. Rindertimi i shkolles se mesme kishte perfshire mbi 40 specialiste xhenjere. Vizituam ambjentet e reja e na premtuan pastaj se do te na risillnin perseri per inagurim
Operatoret kishin pune. Emini, Fatosi, Ladi,e Ardjan Qosja me Shpetimin, fiksonin gjitheçkah. Ata te ETV se kishin merre persiper per te realizuar nje film dekumentar. Kthimi ishte me i shpejte. Permes kodrave u shfaqem mbi malesite e Shpatit. pejsazhi i bukur leviste ne hapsiren e deres se madhe qe qendronte hapur. Ne te lidhur me rripa sigurimi na dukej se per nje çast mund qe te ndodheshim mbi objektet qe i kalonim me shpejtesi. Pastaj morrem nje kthese ne luginen e shkumbinit e u ulem ne Kraste ne piken e nisjes tre ore me pare.
Kater ore me vone koloneli Gros i veshur shik na priti vete ne hyrje te repartit. Per nderin tone kishte ftuar edhe prefektin si dhe ambasadorin francez te akredituar ne Tirane zotin Patrik Klismon
- Gazetaret, jane miqte e mij te kesaj mbremje - tha e na uroi qe te gjitheve nje per nje .- Desheroj qe te mbetemi te tille per gjate gjithe misionit tone ne kete vend teper te bukur qe nuk do ta harroj kurre. por edhe per njerezit, pavarsisht qe ju po kaloni aktualisht veshtiresi...
Keshtu u ndame ate mesnate. Pas "luftes" u vendos nje paqe e qendrueshme dhe e gjate qe perfundoi me buqeta lulesh vetem nje çast para largimit. natyrisht , me lot nder sy nga te dy palet.
Ishim miq.
Nuk ka komente:
Posto një koment