Iliriana Sulkuqi, janar 2007
NGA SYRI TE SEKSI
(Këtë shkrim e ribotoj sot, me rastin e
80-Vjetorit të ditëlindjes të Prof. Dok. Adem Harxhi)
Thonë se dashuria mund të lindë edhe me shikimin
e parë. Nuk kam asnjë dyshim. Unë, nëna, gjyshja, deri shtatë breza,nga fisi
im, kështu e ”pësuam” dhe u trashëguam…
Po, kur sytë janë pathologjikisht të sëmurë,si
mund të lindë dashuria nga shikimi?
Shkenca na thotë se kur mungon një shqisë,
kompesohet nga një tjetër, kur mungon një pjesë e dukshme e trupit, sërish,
funksionin edhe për atë, e luan një tjetër pjesëzë… Përderisa
gjithçka është brenda së Tërës, doemos do ta bëjnë të Tërën- që nga shikimi deri
te perceptimi,prekja…, emri i përveçëm dhe i bukur i së cilës është Ndjenja.As
nuk shihet , as nuk preket. Vetëm bymehet ose tkurret sipas stinëve
shpirtërore…
Gjithsesi, me apo pa sy, një flurudhë
(udhëza-kurbë, nga nisja në mbërritje),brenda një kohe relativisht të shkurtër
apo të gjatë, të çon drejt Pushtetit të Seksit…
Unë nuk mund të marr përsipër të them më
shumë se kaq… Nëse keni dëshirë,nevojë apo kureshtje, Okulisto-seksologu ADEM
HARXHI, mund t’ua plotësojë, mësëmiri, gjithçka që ju keni enigmë në lidhje me
Shikimin dhe me Seksin…
Adem Harxhi- okulisto-seksologu, i vetmi deri më
sot në gjenezën shqiptare.
Eshtë lindur në Gjirokastër, më 16
Janar 1936.Në vitin 1959 mbaron Fakultetin e Mjekësisë dhe fillon specializimin
për okulist.
Në vitin 1963 emërohet okulist në Spitalin e
Gjirokastrës, ku hap për herë të parë shërbimin e okulistikës për 4 rrethe:
Gjirokastër, Sarandë, Përmet , Tepelenë.
Në 1968 emërohet Drejtor i Spitalit të
Gjirokastrës.
Në vitin 1979 emërohet shef i katedrës së
Anatomisë dhe Fiziologjisë në Degën Biologji-Kimi në Universitetin Eqrem Çabej
–Gjirokastër.
Në vitin 1980- duke qënë drejtor në spitalin e
Gjirokastrës, caktohet edhe anëtar i Komitetit të Shkencave pranë
Këshillit të Ministrave të RPSH-së, për problemet mjeksore.
Në vitin 1985 emërohet mjek pranë Ambasadës së
Shqipërisë në Budapest-Hungari.
Kthehet në Atdhe në vitin 1990 dhe fillon sërish
punën si mjek okulist në spitalin e Sarandës.
Në vitin 1993 emigron familjarisht në N.Y
–Sh.B.A.
Në
vitin 1995 është një nga nismëtarët për themelimin e Akademisë
Shqiptaro-Amerikane të Shkencave dhe Arteve dhe që nga ajo ditë
kryen me dinjitet detyrën e Nënkryetarit të Akademisë.
Eshtë antar
i Shoqatës së “Sociologëve Shqiptarë”.
Në vitin 2000 Boton librin “Janë sytë e
tu”- shtëpija botuese Albin
Në vitin 2002 boton Traktatin mjekësor me 500
faqe : “ Seksualiteti dhe Seksi” një libër për të gjithë.
Në vitin 2004 boton librin:”Fëmijët duan të
dinë për seksin.”
Ka botuar shumë artikuj shkencorë dhe për
organizimin e shëndetësisë në revistat
e gazetat e vendit dhe të huaja gjatë
kohës së Diktaturës.
Edhe pas çlirimit nga ky sistem,herë pas here,
ka botuar artikuj dhe ka dhënë intervista për probleme të ndryshme që
lidhen me sytë dhe me seksin.
Disa libra, tashmë janë hapësirë studimi në
fakultetin e mjeksisë. Shumë të
tjerë, ku, si një arkiv i gjallë shpaloset
eksperienca e një mjeku pa kohë dhe hapësirë – janë ende nëpër duart e tij, të
miqve –specialistë dhe të familjes…
Kur dhe si e njoha doktor Adem Harxhin?
Kur u rinjoha me ‘të?
1989, Budapest, Klinika Lasloz
Korhaz( Klinikë kirugjie, e vitit 1600, nga më të parat në Europë).
Për
fatin tim të keq dhe të mirë u ndodha, pas një udhëtimi pa vetëdije, në këtë
klinikë të huaj, si nga unë edhe nga nëna ime, fëmijët e mitur dhe bashkëshorti…Shtatë
mjekë me emër, nga shtatë vende të Botës dhe pas shtatë ditëve(çuditërisht kjo
është e saktë, sipas shënimeve që kam mbajtur atje), ma thanë në sy se nuk mund
të bënin asgjë për të më mbajtur mbi këtë tokë…
Kërkova mjekun e Ambasadës së vendit tim…
I putha duar e këmbë, vetëm të pranonte dëshirën
time për t’u bërë eksperiment për mjeksinë, që të mos vinin, pas meje, të tjerë
shqiptarë të vdisnin në dhè të huaj…
Kështu
u bë. Ai, Njeriu i caktuar nga Qeveria dhe i ndodhur përballë meje, bëri
detyrën si një Zot, për të përmbushur dëshirën dhe kërkesën time.
Pas
eksperimenteve, zor se më hapeshin sytë. Por kur ndjeja se çifti Harxhi ndodhej
pranë meje –sytë hapeshin vetiu. Nuk kam provuar në jetën
time lot kaq të gëzueshëm…
Edhe
pse emrin e tij e dija që në Shqipëri, nuk e kujtoja dot. U desh të isha gjallë
midis të gjallëve, për të mos ia harruar emrin atij dhe pjesëtarëve
të familjes së tij që , jo vetëm për mua, por për çdo të sëmurë të vendit të
tyre, ishin bërë ilaç shpirtëror. (Një familje ka ndjerë dhimbje vetëm për një
pjestar të tyre- ato, për të gjitha familjet…)
Budapesti ishte një nga emrat më të dëgjuar për shqiptarët. Në klinikat e tij
vinin për t’u kuruar të sëmurët rëndë nga Shqipëria, kur mjekët dhe teknika e
pakët mjeksore, nuk mund të bënin më tepër… Disa edhe mund të ktheheshin
gjallë, por shumë prej tyre, prisnin në morgun e përgjithshëm, të
plotësohej një maune që do t’i “tranportonte”(si pulat hungareze), deri në kufi
me vendin e tyre…I gjori doktor ç’ka parë me sy e çfarë ka hequr shpirtërisht.
Njëherësh do të bënte detyrën e mjekut të Ambasadës dhe (sëbashku me gruan e
tij të jashtëzakonshme, Lelën), pjestarin e familjes së çdo të sëmuri apo
kufome…
Kur mbërrinte “Malievi” (2 herë në javë) nga
Tirana, doemos Adem Harxhi do të dilte në aeroport të priste ose të sëmurë, ose
porosi për ato që ishin shpërndarë nëpër klinikat e ndryshme në të katër anët e
Budapestit. Tufa zarfesh, me letra nga miq, të njohur e të panjohur, që i
luteshin të bënte kujdes për iks apo ypsilon të sëmurë, mbushnin duart dhe
xhepat e tij… Le pastaj, kur pacientët ishin fëmijë(askush nuk shoqërohej nga
prindërit…?!) , i vetmi prind që do të mund të fliste me gjuhën e tyre, ishte
Adem Harxhi, mjeku më human se të gjithë ata që i kuronin nëpër klinika. Emri i
tij gati u kthye në legjendë, sa kohë që punoi si mjek pranë Ambasadës në
Budapest, ashtu siç edhe kur ishte në Shqipëri si okulist.
Më pas…(Rinjohja)
Si pikat e lotit, shkuan vitet, deri diku
sëbashku, si një familje…
Por, kur mendon që edhe fryma
shpërndahet si një tis velloje nëpër gjithësi, qetësohesh duke pranuar
realitetin, largime e ndarje të befta, edhe nga miqtë e tu më të
afërt…
……………….
Ishte nëntor, një ditë e bukur, nga më të
ngjyerat me penelin vjeshtës shqiptare.Ulur në “Bar-kafe”-në e aeroportit “Nënë
Tereza”, mundohesha të isha e vemendshme ndaj thirrjes “Udhëtarët e linjës
Tiranë - Nju York…Si nga thellësia apo lartësia, dëgjoj emrin tim të shqiptuar
aq ngrohtë dhe ëmbël…Nuk po i besoja syve edhe pse zëri sa vinte e afrohej dhe
tashmë fytyrat e personazheve të mi, shpëtimtarë të jetës sime, ishin thuajse
ngjitur me fytyrën time… Nuk kishte përqafim e puthje të ngopte këtë mall pesëmbëdhjetë
vjeçar. U bëmë si në ciklin e kreshnikëve ne, shqiptarët, me njohje e rinjohje
të dhimbshme. Mbështjellë me aureolën e këtij takimi të papritur, morëm
udhëtimin drejt Kontinentit, përtej Atlantikut…
. Sot është ditë Feste-thotë Lela,
njerëzit në Tokë festojnë Ditën e Shenjtë të Kurban Bajramit, ndërsa
ne fluturojmë…
Aq më mirë i them, ne jemi më afër Zotit dhe
falenderimet e lutjet tona Ai do t’i dëgjojë më mirë…
Ishte Nëntor, një ditë nga më të bukurat e asaj
vjeshte, vërtetë e bekuar dyfish…
Pyetje- përgjigje, janar 2007
-Si dhe pse ju lindi ideja për të
shkruar librin tashmë të njohur e të kërkuar : “SEKSUALITETI DHE SEKSI” (-Një
libër për të gjithë-) ?
-Në parathënien e librit të tij “ Arti i
dashurisë “ Erich Fromm-i shkruante dhe mua më pëlqen ta përsëris:
“Leximi
i ketij libri do të jetë një eksperiencë zhënjyese
për
cilindo qe pret instruksione të lehta për artin e dashurisë”
Krijimi i këtij libri, nga konceptimi deri në
publikim, kaloi nëpër një udhëtim të gjatë e të pabesueshëm për mua.
Punën e fillova si një koleksioner, i një soi të
veçantë. Shumë copa letrash, skeda dhe blloqe, të gjitha te zverdhura dhe të
zbërdhylura nga koha. Ato kërkonin të seleksionoheshin, të grupoheshin dhe
riorganizoheshin.
Në
gjithë këtë koleksion shënimesh, të mbajtura pa asnjë kriter selektiv,
kishte probleme nga më të ndryshmet. Disa blloqe ishin nga shënimet
e mbledhjeve të mëngjesit në spital. Shënime nga jeta, puna dhe marrëdhëniet me
të sëmurët. Kish mjaft shënime nga jeta me shokët dhe kolegët. Duke kërkuar
nëpër to, shumë kujtime u ngjallën nga ato vite pune. Disa te mira, disa te
tharta, por sido që të jetë ishim kujtime, emocione. E parë në këtë kuptim,
puna për këtë libër ma shperbleu mundin dhe pasionin disa vjeçar,
ajo më çoi në vitet më të mira dhe më të vrullshme të jetës sime.
Të shkruarit ishte nje proces me vete,
ashtu siç ishte edhe kërkimi “akademik”që u përqendrua në lexim librash,
revistash dhe kërkime në internet. Disa mijra faqe të konspektuara. Konsultimi
dhe bisedat me njerezit, ishin një ndihmë e madhe në konceptimin e
ketij materiali për një subjekt, ku idetë janë shumë diverse. Mundet që më e
vlefshmja nga të gjitha, të ishte kërkimi thellë në veten time. Duke punuar,
ndjeja, se ndryshoja. Mundohesha ti shprehja sa më mirë mendimet, që dukeshin
me të përshtatshme. Ajo që sot dukej mirë, nesër duhej ndryshuar. Ky ishte një
proces në vazhdim.
Më
në fund, libri ishte gati.
Them kështu, sepse vendimin për ta shkruar,
m’u desh të diskutoja gjatë me veten. Askush në familje dhe nga miqtë e mi, nuk
dinte se unë shkruaja këtë libër. Nuk e kisha të lehtë. Vazhdimisht mendoja:
ç’do të thonë fëmijët, të afërmit, shokt, miqtë kur ta lexojnë?. Po gruaja,
ç’do të thotë ajo? Ajo është bashkëautore, në kuptimin, që shumë gjëra i mësuam
sëbashku.
Shkaku i gjithë kesaj ndrojtjeje, vinte
ngaqë seksi në kulturën tonë ka qenë tabu. Ai është konsideruar si gjë e ndyrë.
Sharjet më arrogante dhe më të ulta në kulturën e shumë popujve, si dhe në
tonën, përdorin termat seksuale popullore të vendit. Termat e seksit
konsiderohen të turpshme dhe nuk ndjehesh mirë kur i përdor.
I indoktrinuar, siç i thonë, deri në palcë
me disa teori sociale, që koha nuk i vertetoi, m’u desh kohë te endem nëpër
literaturën pletorike për këto probleme, që të mund të kuptoja realitetin.
Pse e shkrova këtë liber?
E shkruajta sepse e ndjej që duhet. Kurdoherë që
kam menduar se diçka duhet, e kam bërë edhe pse, jo rrallë, e kam paguar për
këtë.
E shkrova për ata qindra mijra te rinj, që gjer
tani kanë mësuar për seksin me mënyrën më të lehtë, me eksperiencën e tyre. Dua
tu them atyre, se vërtet kjo është mënyra më e lehtë, por shumë e shtrenjtë.
Shumë të rinj e kanë paguar seksin me shumë vuajtje, me shumë ankth, me shumë
frikë, me shumë sëmundje dhe jo rrallë me jetën e tyre.
E shkruajta për ju prindër dhe edukatorë,
që t’ju kujtoj se fëmijet tanë në çdo moshë qofshin, kanë interesa seksuale që
duhet t’i kemi parasysh. Ne i çojme fëmijët 15 ose 20 vjet nëpër shkolla, që të
mësojnë ato që u duhen për jetën, për të mësuar një zanat. Ndërsa për atë që
është pjesa më e rëndësishme e gjithë jetës së tyre, asnjë fjalë, injorim
total. A nuk u duket se ky është një “budallallëk i joni kolektiv”?. Që të lehtesoj
detyrën tuaj në këtë drejtim, unë e shkruajta këtë libër.
Ky libër, tenton të tregojë për shumë gjëra, të
cilat kanë mbetur të pathëna. Nuk di, sa e kam arritur qëllimin. Nuk
pretendoj të kem thënë gjithçka dhe t’i përgjigjem çdo pyetjeje që
ju keni për seksin, seksualitetin dhe seksologjinë. Nuk ka fushë tjetër të
aktivitetit njerëzor, që të jetë më e vjetër se seksi dhe që akoma të ketë
mbetur e re. Nuk ka aktivitet tjetër, për të cilin njerëzit të kenë qenë më të
interesuar, se për seksin. Nuk ka degë të dijes ku literatura për
të, të jetë kaq e pa zotërueshme siç është ajo për seksin. Seksi është mëkati i
parë, njerëzit pranuan seksin dhe humbën pavdekësinë….
Ky liber, nuk pretendon te
jetë metodikisht i persosur. Ketu permblidhen shenimet e mia shume vjeçare.
Kujdesi im kryesor ka qenë, ti freskoj ato me njohuritë e reja dhe të shmang
gabimet në konceptimin e materialit..
Jo pak njerëz, shtangen nga shkrimet e Freud-it
dhe shumë të tjerë nuk i njohin ato akoma. Freud-i, edhe pse punoi shumë vite
si titan, tetëmbedhjetë orë pune çdo ditë, komitetet nuk ia dhanë çmimin
“Nobel”, sepse mësimet e tij e tejkaluan mentalitetin e kohës. Sigmund Freud,
babai i psykanalizës, futi seksin në qendër të psikologjisë. Ai mendonte se ka
shume gjëra të tjera veç seksit në psikologji, por ai konkludoi se shëndeti
mendor është aftësia të dashurosh dhe të punosh.
Gazeta “The Neë Yorks Time” ne vitin 1948, nuk
pranoi ti bëjë publicitet konkluzioneve tronditëse për publikun amerikan, të A.
Kinsey.
Mediat, si kudo në botë, ashtu edhe tek ne, janë
të mbushura me imazhe seksuale, që shpesh janë konfuzionuese. Seksi në jetën e
përditshme nuk është ai që na ofron media vizive çdo ditë… Ky është seksi në
filma. Në jetë, seksi ka shumë vuajtje, dhembje, lotë dhe pse jo edhe gjak…
Nuk ka akt tjetër human, qe të jetë kaq i
ngarkuar emocionalisht. Nuk ka kënaqësi tjetër, më të lakmuar se seksi. Seksi
është një nga kënaqësite më të mëdha në jetë. Deri sa është një kënaqësi kaq
e madhe, ai ka dhe influencën e tij po kaq të madhe në gjithë jetën njerëzore.
Sokrati dhe Platoni shekuj përpara, arritën
kompromisin e madh per pyetjen: kush është kryesore në rregullimin e
gjithëçkaje në këte botë, inteligjenca apo kënaqësia? Ata të dy ranë dakort se
e para është inteligjenca dhe fill pas saj vjen kënaqësia.
Shumë shekuj pas këtij kompromisi, Charles
Darëin, na tregoi për evolucionin në botën e
gjallë. Sot në botë ka shume evolucionistë. Të gjithë ata kanë te drejtën te
shtrojnë pyetjet: Ne hamë se mendojmë të hamë, apo pse kemi kënaqësinë të hamë?
Ne bëjmë seks sepse mendojmë të shtohemi, apo është kënaqësia që na shtyn ta
kërkojmë seksin dhe të vrapojmë drejt tij në mënyrë të papërmbajtur?
Për evolucionistët, kënaqësia është një instikt
shumë i fuqishëm, që është në gjendje të flakë tej çdo efekt të mendimit mbi
zhvillimin dhe ekzistencën e specieve.
Shpresoj që ky libër, do te ndihmojë të ulet
çmimi që duhet të paguajmë për injorancën tonë për seksin…
Ja, këto kanë qenë disa nga arsyet që më shtynë
ta shkruaj këtë libër.
Por, ka dhe një arsye tjetër. Ajo është sinteza
e të gjithave. Unë doktori, që me siguri dija më shumë se miqtë e mi jo mjekë
për këto probleme, kur mësova më shumë për seksin dhe seksualitetin, i
dëshpëruar bëra pyetjen :“Pse nuk i mësova më parë këto gjëra?”. Që ti lexuesi
im i dashur, të mos thuash i penduar: ”pse nuk i mesova më parë?”, unë e
shkruajta këtë libër.
-Pse pikërisht e shkruat ju, këtë libër?
- Këtë pyetje edhe unë ia kam bërë vetes dhe
përgjigjen e kam shkruar edhe në parathënien e librit. Janë të shumta arësyet
që më nxitën mua, “Doktorin e syve”, ashtu siç më njohin të sëmurët dhe miqte e
mi, që në muzgun e jetës të merrem me këtë subjekt kaq pak të njohur dhe në të
njejtën kohë, kaq shumë të keqinterpretuar në shoqërinë tonë.
Kush më mirë se një mjek, mund ta shkruante këtë
libër. Një mjek, që i ka plotësuar kerkesat e profesionit të tij për dyzet
vjet, është e arsyeshme që ta ketë fituar te drejtën të kapercejë kufijtë
e një zakoni shtypes. Unë e ndjej veten të lirë, të them atë që besoj se është
e drejtë dhe e domosdoshme. E konsideroj detyrën time, të flas hapur para
njerëzve. Ndjej se duhet të shkruaj, për atë që kam mësuar se është e vërtetë.
Këto dije janë shumë të nevojshme për të gjithë. Ka shumë vuajtje që durohen,
të cilat fare mirë mund të evitoheshin me pak njohuri. Ka shumë gëzime të
paprovuara, të cilat e ulin shumë vlerën e jetës së gjithkujt.
Për shumë vite kam lexuar leksionet e
fiziologjisë dhe anatomisë. Asnjë fjalë nuk u thashë studentëve të mi të
Universitetit E. Çabej, për fiziologjinë e aktit seksual dhe për mësimet në
këtë fushë. Ky libër është një kthim borxhi i vonuar, për ata mijra studentë.
Tani, mendoj se kam arritur një moshë dhe
experiencë të përshtateshme, për këtë detyrë. Kam punuar dhe studiuar në
teorinë dhe praktiën e mjeksisë, për shumë vite në shërbim të njerëzve. Gjatë
këtyre viteve, në forma të ndryshme, kam shprehur hapur shumë mendime për
shërbimin shëndetësor. Me
experiencen që fitova dhe ndihmën që ofrova, u bëra i besuari i shumë të
rinjve, burrave dhe grave. Besimi i tyre me frymëzoi në këtë punë.
Jam bashkeshorti, që ka provuar kënaqësitë e jetës martesore. Jam një
burrë që kam kaluar të shtatëdhjetat, që e kam soditur jetën ashtu siç ajo ka
qenë dhe ashtu siç është sot. Një burrë, që i ka lënë me kohë prapa “marrezitë
e rinisë”, por që akoma nuk i kam humbur të gjitha dëshirat.
I mblodha të gjitha këto entitete, për të kontribuar në këtë punë. Po të
mos e bëja këtë, nuk do të hyja me ndërgjegje të qetë, në muzgun e jetes sime.
Unë mund t’u kisha shpëtuar te gjitha “telasheve” që permenda me lart,
po qe se do të përdorja një pseudonim, për të cilin mendova shumë herë.
Kuptova, se nuk më duhej kjo mbrojtje. Si mjek, si mësues, si njeri, e kam
ndjerë detyren time, të nënshkruaj gjithmonë me emrin tim. Jam i bindur se
keshillat dhe sugjerimet, që i mblodha në literaturën pletorike si bleta
nektarin, jepen në këtë libër me ndjenjën e pergjegjesisë etike dhe
shpirtërore. Ato do të humbisnin shumë nga qëllimi i tyre moral, po qe se do
t’i servireshin lexuesit anonimë.
Do ta pranoj hapur përgjegjësinë, për bezdinë që mund të shkaktojë ky
libër, në mendjet e “prejtura” të shumë bashkëatdhetarëve të mi.
Shpresoj dhe uroj, qe shume burra dhe gra edhe po qe se nuk
do të guxojnë t’i hprehin me zë të lartë falnderimet për këtë libër, ata do ta
bëjnë këtë me frymëmarrjen e tyre, në intimitetin e shtratit martesor.
Ky libër do ta ketë arritur qëllim, poqese do të ndihmojë sado pak, që
për seksin dhe problemet e tij, të mos pëshperitet, por të flitet hapur.
-Pse “egërsohet” femra (pa dallim moshe)?
-Unë nuk do
të përdorja fjalën “egërsim”. Kjo fjalë do të zëvëndësohej me fjalën klimaks
ose orgasmë. Klimaksi ose orgasma është pjesa kulmore e ciklit të përgjigjes
seksuale tek gruaja dhe tek burri. Orgasma është akti fiziologjik më kompleks i
organizmit. Gjatë orgasmës pulsi arrin 160 të rrahura në minutë, frymëmarrja
shpeshtësohet deri 50-60 në minutë, harxhohen rreth 200 kalori që janë baraz me
15 minuta në tredmill. Mjerisht orgasmën në cdo marrëdhënie seksuale e arrijnë
vetem 28 % e grave. Pjesa tjetër e arrijnë jo në çdo marrëdhënie seksuale dhe
akoma më keq janë rreth 30 % e grave që kurrë nuk kanë provuar një orgasmë,
ndonse janë të martuara dhe me fëmijë. Siç e shikoni kjo fatkeqësi që bën të
ulet shumë kualiteti ijetës së gruas, në shumicën e rasteve vjen nga mosnjohja,
mosdija. Shumë gra që kanë kërkuar ndihmë mjekësore e kanë kapërcyer këte
situatë. Që këtej rrjedh dhe domosdoshmëria e edukimit seksual të njerzve.
-Kur femra është më imperatore dhe kur më
engjëllore?
-Unë e kam të vështirë t’i përgjigjem kësaj pyetjeje. Ju duhet të dini
se plaku i mënçur austriak Sigmund Freud, pas tridhjet e pesë vjetëve punë
titanike në psikiatri, psikanalizë dhe psikoterapi deklaroi haptazi
“Unë nuk di akoma ç’kërkojnë gratë”? Madje as gratë vetë nuk dinë çfarë
kërkojnë. Unë do të thoshja se lidhur me marrëdhënien seksuale gratë përgjithësisht
janë engjëllore, në rastet kur ato nuk janë të tilla,me siguri faji është i
burrave, që nuk dinë të sillen me to dhe që kanë nevojë për kulturë seksual.
Të gjithë duhet të dinë se burrat janë si llampa e
elektrikut që hap celsin dhe ajo nxehet , fik çelsin ajo ftohet dhe kaq është e
gjitha. Ndërsa gratë janë si
hekuri i rrobave. E ve në prizë dhe do të presësh …do të presësh…do të presësh
…sa të nxehet, pastaj do ta heqësh nga priza dhe do të presësh …do të presësh
…do të presësh që të ftohet. Po qe se burrat nuk e dinë këtë veçori
fiziologjike marrëdhënia seksuale nuk ka sukses.
-Ato që kanë bërë “divors” me seksin a e
reflektojnë në jetën e përditshme?
Heqia dorë nga jeta seksuale është një gabim shumë i madh kur bëhet me
dashje. Ndërsa kur ndodh pa dëshirën e gruas kjo gjëndje kërkon konsultim me
mjekun ose seksologun. Largimi nga jeta seksuale shoqërohet me shqetësim të
përgjithshëm, frustrim, Ankth, iritabilitet nervor dhe prishje e të gjithë
marrëdhënies bashkëshortore. Marrëdhënia seksuale zë 12 % të gjithë
marrëdhënieve martesore, por këto janë 12% esencialet që ndikojnë në të gjithë
marrëdhënien.
Gratë, vecanërisht ato të moshës së mesme, duhet të kenë parasysh mirë
atë që unë kam qejf ta përsëris shpesh :” Përdore, ndryshe e humbe.”
-Ju,
doktor jeni klasik apo modern, ose më saktë, në këtë fushë që po flasim, nga
cila anë peshon natyra juaj?
. -Personalisht
jam sa klasik dhe modern, megjithëse disa mendojnë se, meqë them ca gjëra që
dikur ishin tabu, jam antiklasik. Në të vërtetë, ky lloj guximi qytetar ose kjo
shfaqje moderne të menduari, nuk më largon nga shtylla klasike ku jam
mbështetur. Unë vërtetë flas për seksin, por nuk them se kënaqësia duhet
arritur jashtë martese. Për mua, klasikja është themeli i vlerave njerëzore,
është vetë morali. Do të bëja një përqasje: Tre janë modelet e gruas: 1- Gruaja-Madonë si
nënë e Krishtit, e përkushtuar, grua shembullore që rrit qytetarë të denjë për
shoqërinë 2-Gruaja- amazonë që i ngjan shumë burrit, grua luftëtare
që ka dalë në fushë të betejës dhe ka hedhur tej feminilitetin e saj si një
pengesë dhe 3- gruaja-kurtizane. Kjo e fundit përdoret si plaçkë
lufte dhe funksioni i vetëm i saj është të shuajë epshet e sa më shumë
meshkujve. Vetëm gruaja e parë është gruaja klasike, ajo që do të donte çdo
burrë. Ndërsa çdo gjë tjetër që të bëjë gruaja, i ngjan një zyre plot me kapse
e dosje, por vetëm grua nuk është. Ja pse njerëzimi ka adhurim për klasiken. Ai nuk e pëlqen gruan moderne…
- A është e nevojshme që të jepni për diasporën
tonë në Amerikë, leksione për seksin, në auditor apo në një rubrikë të posaçme
në media?
-Unë kam tani pesë vjet që bëj emisionin “Linja e Kuqe”, 3 herë në Javë
në TV “Neës 24”. Emisioni është shumë i ndjekur, me pyetje përgjigje të
drejtëpërdrejta, nga vëndi dhe nga shqiptarët jashtë në emigrim. Kam bërë
biseda edhe në 3-4 stacione të tjera televizive si: Gjeli Vizion, Klani, Top
Channal, Vizion Plus etj. Kam organizuar biseda për problemet seksuale në
shkollat e Tiranës me nxënës, mësues dhe prindër.
Këto aktivitete opinioni i ka pritur ngrohtë dhe
me interes. Pothuaj të gjitha revistat dhe gazetat e vëndit kanë shkruar për
suksesin e këtij aktiviteti në fushën e seksit. Vlen të theksoj se
artikuj të gjatë për eksperiencën tonë në këtë drejtim ka shkruar Gazeta” Times”
e Londrës,Gazeta “Verayety” dhe Revista “ The Ëar and Peace
Report”
Duke u nisur nga suksesi i emisionit në Tiranë,
unë mendoj se do të ishte i vlefshëm organizimi i një farë aktiviteti të tillë
edhe këtu në N.Y. Unë jam gati ta zhvilloj në çdo formë të përshtatshme, varet
nga ata që do ta organizojnë mundësitë dhe kërkesat e tyre.
Pyetje – përgjigje, më 1 shkurt 2006
-A keni qenë njeri me fat në dashuri?
-Me fat, por, i pangopur.
2-Fëmijëria – si e mbani mend atë: të trishtuar, të
përkëdhelur, të mohuar?
-Nga fëminia ruaj vetëm kujtime të mira.
3-Adoleshenca – ka qenë për ju liri, skllavëri,
kapërcim etape, nostalgji apo mohim?
-Adoleshenca, ndonëse në vite të vështira, ka qënë e mbushur me ngjarje
që nuk harrohen.
4-Amerika – ëndërr, aventurë, e detyruar?
-Tërësisht e detyruar.
5-Shqipëria – larg apo afër, e kaluar, e sotme
apo e ardhme?
-Me
Shqipërinë lidhet çdo gjë në jetën time.
6-Në shkencë, kulturë, art – cilët janë idhujt
tuaj vetjakë që keni patur shembull?
-Frojdi - që e kish ditën e punës 18 orë
Çehovi - për tregimet e tij të shkurtra dhe për thënien
lapidare: “Të jesh mjek nuk është zanat. Jo çdokush është i aftë të jetë
mjek.”
Verdi -“Traviatën” e kam parë 23 herë kur isha student.
7-Tradhëtia – çfarë koncepti keni për të në
kohën e sotme?
Nuk kuptoj për cilën tradhëti bëhet fjalë. Po
është fjala për tradhëtinë bashkëshortore sot, le të kujtojmë: Edhe në çerdhen
e ngrohtë të zogjve(me të cilën poetët kanë dashur të tregojnë dashurinë e
sinqertë midis bashkëshortëve dhe fëmijve) 50 përqind e pasardhësve janë me “baba”tjetër.
8-E kaluara juaj a bashkëjeton me të
tashmen?
E kaluara, eksperienca që fitova prej saj,
përcaktuan atë që jam sot. E thënë ndryshe, sot, unë jam produkt i të kaluarës
sime.
9-Puthja e parë, puthja më e fundit?
Puthjen e parë e mbaj mënd edhe sot pas shumë
vitesh, puthja e fundit nuk e di kur do të jetë.
10-A besoni tek Zoti?
-Jam evolucionist, por respektoj besimin e
gjithkujt.
11-A keni hedhur fall donjëherë? (me letra, në dorë,
fillxhan etj.. ) Nëse po, çfarë ju ka dalë?
-Kurrë.
12-Martesa juaj – e zgjedhur, e detyruar? Çmendim keni sot për martesën?
-Martesën e kam zgjedhur dhe jam i kënaqur
me zgjedhjen time. Martesa, si ajo bisha e urritur, nuk ngopet kurrë me dashuri.
Janë të lumtur ata që japin shumë dhe marrin shumë prej saj.
13-Çfarë nuk keni realizuar nga ato që keni
menduar dhe ëndërruar?
-Ka shumë gjëra që kanë mbetur pa realizuar.
Tani jetoj nën presionin se nuk kam kohë të përfundoj më të domosdoshmet.
14-Si e keni ndarë 24-orëshin?
-Jam akoma duke mësuar.
15-Kush, veç vetes suaj, qëndron më pranë me ju?
-Gruaja ime.
16-A e keni ndjerë veten në ndonjë rast të
tepërt dhe a mendoni se i mungoni dikujt?
-Jam përpjekur të jem atje ku mendoja se isha i dobishëm.
17-Në lidhje me ngjyrat, cilat nga ato ju
krijojnë ndjesi të veçanta dhe në çfarë çastesh jeni ndjerë nën
pushtetin e tyre?
Perëndimi i diellit në bregdet. Perëndimet në
Kaliforninë e Jugut, gjithmonë më kanë kujtuar perëndimet në Sarandë. Bota,
kudo, është një soj e bukur.
18-E vërteta ju dhemb, ju tremb, apo jeni
indiferentë ndaj saj? Cila ka qenë e verteta më e hidhur në jetën tuaj?
Të vërtetën e pres ashtu siç është, pa u trembur
prej saj. E vërteta më e hidhur ka qënë lajmi i vdekjes së Rahmiut( vëllait më
të ri), kur isha me punë në Budapest.
19-Viti i Ri, për ju sot, trishtim apo gëzim?
Cila do të ishte dhurata më e bukur që do të kishit dëshirë t’ua bënte dikush?
Vitin e ri e kam pritur gjithmonë me gëzim.
Dhurata më e çmuar, të cilën gjithmonë e kam pritur me padurim, ka
qënë dashuria e fëmijëve.
20-Cila stinë ju pëlqen më shumë dhe në ç’muaj
keni lindur. A ju pëlqen shenja juaj e horoskopit?
-Kam lindur në Janar. Stina e preferuar
është Pranvera. Për “Bricjapin” nuk kam pyetur kurrë.
21. Çfarë do të donit të ndryshonit te
vetja, sikur të ishte në dorën tuaj?
-Do të dëshëroja pak më shumë shëndet.
22. Ç’mendim keni për veshjen? Paraqitja –
e domosdoshme, kënaqësi, hipokrizi? Cili stil veshjeje është më i preferuar për
ju?
-Më pëlqen thjeshtësia dhe konforti në
veshje.
23. Cila është muzika juaj e preferuar? A dini t’i bini ndonjë vegle
muzikore?
-Preferoj muzikën klasike. Nuk di të luaj në
ndonjë vegël muzikore.
24.A besoni te triologjia e Dante Aligerit –
“Parajsa” “Ferri”,“Purgatori”? Në fund të fundit a keni frikë nga vdekja?
-Nuk besoj në këto fantazi, edhe pse janë shkruar mjeshtërisht. Vdekjen e pres i qetë, kurdo
që të vijë. Është pjesë e rrugës sime në jetë. Uroj të vdes, ashtu
si ç
jetova, dinjitoz. Mëshirën e urrej.
25. Sa vjeç është sot Dr. Ademi?
-Bajroni shkruante:” vitet vjedhin zjarrin nga
mendimi dhe forcën nga anësitë” Ai kish të drejtë vetëm në kuptimin që është e
zakonshme që energjia të shterojë, memoria të dorëzohet dhe muskujt të
dobësohen me kalimin e viteve. Por këto humbje kurrë nuk janë të
paradestinuara. Masa muskulare pakësohet sepse ti nuk i përdore më muskujt dhe
po qe se u zhduk forca e mendimit, kjo nga që ti rri e pret pleqërinë.
Kur i zhvillon dhe i përdor aktivisht shqisat,
ndjenjat shërbejnë si dyer dhe dritare për botën. Ato i japin jetës pasuri dhe
koherencë. Sa më e pasur eksperienca sensore, më ngadalë bëhet moshimi. Jeta
pa të qeshura nuk ia vlen të jetohet. Humori, optimizmi dhe puna sistematike e
alternuar me pushimin, janë antidotët e plakjes.
Mosha ime është ajo që dihet, por
qëllimi im në jetë ka qënë të vdes i ri, sa më vonë të jetë e mundur.
- Ju roj që t’i dhuroni lexuesit të moshës suaj
sa më shumë Rini si e juaja!
Disa nga artikujt e botuar në shtypin e
përditshëm dhe revistat në Shqipëri
- “Derdhet më shumë gjak në dhomat e gjumit se
në autostrada”, botuar në revistën Femra Moderne;
-.“Seksualiteti dhe Media Publike”- gazeta
“Shekulli”;
-“Ku po Shkojmë? “- gazeta “Albania”;
“Pse e helmuan Sokratin”- “Albania”;
-“Këngëtaria
e vërtetë e Zotit” – “Albania” dhe revista “Dituria” botim i Akademisë
Shqiptare Amerikane e Shkencave dhe Arteve;
“Pse vrasin veten të rinjtë”- “Shekulli”;
-“Adoleshentët
janë fëmijët tanë”- “Shekulli”;
-“Më
shumë respekt për Mjekët”- gazeta “Dita”;
-“Gratë moderne-viktima të
Lëvizjes Feministe”- gazeta“ Tirana Observer;
-“Kujt i besojnë njerëzit” - “Shekulli…”;
dhe shumë e shumë artikuj të
tjerë, të cilët, po t’i rradhisnim si tituj , do të kishte rrezik të
harronim fillimin e kësaj bisede mediatike dhe shpirtërore sëbashku…
"DOKTOR SEKSI"
TRAZON SHPIRTERAT E SHQIPTAREVE- kështu do të titullohej shkrimi për Adem
Harxhin në gazetën Albania, në vitin 2003, ku gazetaja do t’i intrigonte
lexuesit shqiptarë… : ”… Një emission televiziv i
peërjavshëm me këshilla për seksin i drejtuar nga një doktor i vjetër, gozhdon
shqiptarët para ekraneve të televizionit.
Ata të cilët kontrollojnë kanalet televizive në
Shqipëri të enjteve në mbrëmje vonë shohin një gjysh me pamje miqësore, i cili
flet pa doreza rreth seksit. …Adem Harxhi, një doktor 65 vjecar, i
cili jeton për disa vjet ne SHBA, drejton nje emision çdo jave ne stacionin
televiziv, Gjeli Vizion. "Seksi dhe Seksualiteti", siç kuptohet
lehtesisht nga titulli, i kushtohet diskutimeve rreth temes delikate te seksit
ne nje klime konservative.
Adem Harxhi, si shumë mjekë humanë dhe me
përgjegjësi ndaj tragjidramave që vijnë nga ndryshime sistemesh
(ashtu si ndryshimi i temperaturave brenda një stine), herë pas
here, do të shkruante artikuj dhe do të jepte mendime drejtpërdrejë nëpër TV-të
shqiptare, se si mund të priteshin dhe të kaloheshin, pa trauma
psiqike, këto kalime shekujsh apo sistemesh; sesi probleme serioze që kishin
lidhje serioze në marrëdhëniet dypalëshe: femër – mashkull, do të merrnin ,
sëpaku , një përgjigje tolelerante… Para dhe pas kuitave të
tij , qëndron i Moralshmi dhe më i
“Pacipi”-Doktor Adem Harxhi
