Nga Fatmir Terziu
Imazhet, riprezantimi dhe individualitetet kanë një risi valore mes tyre që tendoset tek memorja. Memorja e quan atë potenciale ose jo, në varësi të faktit, ose rrëndësisë që ky fakt përkon me të në tërë këtë riprezantim. Kam patur rastin të jem i zgjedhur dy herë në jurinë e dy Misseve shqiptare; atë të Elbasanit ‘Miss Elbasani’ të organizuar në vitin 1999 dhe atë të quajtur ‘Miss Korridori i Tetë’ që u zhvillua në qytetin e Durrësit disa muaj me pas. Në jurinë e Elbasanit isha përzgjedhur nga një grup intelektualësh, përpos të qënit gazetar dhe drejtues i disa emisioneve në lidhje me artin dhe kulturën. Po permend një nga më të shikuarit e asaj kohe atë ‘Zhargon-Penel’ krijuar dhe realizuar për pikturën e të Madhit Sefedin Agolli, që është edhe një ‘Baba’ i peisazhit shqiptar pa penel, me spatul (shpatuke). Vete Mjeshtri Agolli thote “Unë vetëm me spatul i bëj të gjitha pikturat, kur nuk është spatula nuk është piktura. Unë punoj me penel, por unë nuk e ndjej materien, trungun e veprës sime, ndërsa spatula më lë sasira boje e ngjyrash në raport të kombinuar me dritën dhe hijen, të tilla që si peisazhi, toka, trungu, atmosfera, i gjithë universi është konceptim për pikturën time”. Per Ali Osekun “Sefedin Agolli është piktor romantik i lirisë. Piktura e tij zë një vend nderi në pikturën kombëtare”. (vazhdon)
... Në jurinë e Durrësit ne krah te Arian Sukniqit, nje koreograf i talentuar shqiptar, cuditërisht propozimi erdhi nga andej ku s’e prisja: Ministria e Kulturës e Shqipërisë dhe Bashkia e Durrësit (ndoshta në bashkëpunim me median dhe me Bashkinë e Elbasanit të asaj kohe, kur unë isha gati i angazhuar tërësisht në publik). Por ajo që dua të theksoj në këtë shkrim është fakti kulturor që prezantimi, imazhet dhe njërëzit kanë në mesin e tyre, ndërtuar mbi një rregull dhe një marrëdhënie të cilën e përforcon më pas memorja dhe rëndësia e komunikimit. Kjo kuptimplote kur ‘realiteti’ përcjell mesazhin dhe mesazhi fikson realitetin (Heath 1972:20). Përpos këtij realiteti ndeshet edhe e përditshmja jetike dhe aktiviteti. Si e tillë ajo, pra e përditshmja si pjesë e së tërës, ndeshet me kontradiktat jetike të cilat qartësijnë edhe karakteret dhe reprezantojnë mentalitetin, apo formimin e tyre. Le të rikthehemi tek ‘Miss Korridori i Tetë’. Në pushimet e seancës së parë, diku nga fundi i korridorit të gjatë të Pallatit të Kulturës, qëndronte drejtori Plaku dhe në anë të tij ndodhej Ministri i Kulturës së asaj kohe, Edi Rama... Ministri kopsiste kopsat e pantallonave në korridor dhe fliste me një fjalor disi të ‘cuditshëm’ me një nga drejtorat e kulturës në rrethe. Zëri i ngritur më bëri të afroj kurreshtjen. Flitej ndyrë. Në atë kohë dhe në atë hapësirë imazhet dhe zërat bashkonin jashtë-sferë interesi. Interesi i spektaklit të Miss-it, duartrokitjet në sallë dhe prezenca ministrore gati ishte sfiduar. E c’hynte këtu kjo pamje? ...vazhdon
... Në jurinë e Durrësit ne krah te Arian Sukniqit, nje koreograf i talentuar shqiptar, cuditërisht propozimi erdhi nga andej ku s’e prisja: Ministria e Kulturës e Shqipërisë dhe Bashkia e Durrësit (ndoshta në bashkëpunim me median dhe me Bashkinë e Elbasanit të asaj kohe, kur unë isha gati i angazhuar tërësisht në publik). Por ajo që dua të theksoj në këtë shkrim është fakti kulturor që prezantimi, imazhet dhe njërëzit kanë në mesin e tyre, ndërtuar mbi një rregull dhe një marrëdhënie të cilën e përforcon më pas memorja dhe rëndësia e komunikimit. Kjo kuptimplote kur ‘realiteti’ përcjell mesazhin dhe mesazhi fikson realitetin (Heath 1972:20). Përpos këtij realiteti ndeshet edhe e përditshmja jetike dhe aktiviteti. Si e tillë ajo, pra e përditshmja si pjesë e së tërës, ndeshet me kontradiktat jetike të cilat qartësijnë edhe karakteret dhe reprezantojnë mentalitetin, apo formimin e tyre. Le të rikthehemi tek ‘Miss Korridori i Tetë’. Në pushimet e seancës së parë, diku nga fundi i korridorit të gjatë të Pallatit të Kulturës, qëndronte drejtori Plaku dhe në anë të tij ndodhej Ministri i Kulturës së asaj kohe, Edi Rama... Ministri kopsiste kopsat e pantallonave në korridor dhe fliste me një fjalor disi të ‘cuditshëm’ me një nga drejtorat e kulturës në rrethe. Zëri i ngritur më bëri të afroj kurreshtjen. Flitej ndyrë. Në atë kohë dhe në atë hapësirë imazhet dhe zërat bashkonin jashtë-sferë interesi. Interesi i spektaklit të Miss-it, duartrokitjet në sallë dhe prezenca ministrore gati ishte sfiduar. E c’hynte këtu kjo pamje? ...vazhdon
